Death of a Sales Bitch

Seats & Sofa's.....Ik had al m'n twijfels over deze zaak. Dit kwam voornamelijk vanwege de Amerikaanse vlag in hun logo. Dit voorspelt meestal niets goeds. Maar ik werd afgelopen week op alle stations en in de abri's geconfronteerd met hun reclamecampagne. En laat er op die poster nou de bank staan, die ik ook al op de site van Goossens staat. Leuke twee zitter met een chaise longue (thanx Fresco).

Ik was zaterdag toch in de buurt, dus ik dacht effe naar binnen te gaan. Een vriend had me al gewaarschuwd voor de aggressieve verkooptechniek, maar ik dacht dat ik hier wel immuun voor zou zijn. Nou aggressief was het zeker, maar het begon nog redelijk vriendelijk.

Typisch Amerikaans: vragen hoe het met me is, maar eigenlijk al niet meer geinteresseerd zijn in het antwoord. Ik had kunnen zeggen, dat ik me zo klote voelde, dat ik had overwogen om mezelf in het kanaal te werpen. Hij had het waarschijnlijk niet eens gehoord. Ik kan gelukkig de eerste verkoper afpoeieren met een "ik kijk gewoon even rond". Salesperson 1: down.

Ik volg braaf de wandelroute; ja er is een wandelroute. Zwaar teleurgesteld loop is langs de ene lelijke bank na de andere, op zoek naar mijn droombank. Deze bleek helemaal aan het einde van de looproute te zijn. Ondertussen heb ik al twee andere verkopers van me af weten te schudden door m'n mp3-speler aan te zetten en hardop te neuriën.

Aangekomen bij mijn bank. Ik ga even zitten, om te kijken hoe het voelt. Dit had ik niet moeten doen. Voordat ik er erg in heb, word ik op MIJN bank vergezeld door een behoorlijk oude, slecht geblondeerde verkoopster. Ze heeft zich tactisch geplaatst tussen mij en de trap (de snelste ontsnappingsroute). Ik zit vast. Ik kan haar niet zo maar negeren. Da's onbeleefd. Dan maar gebruik maken van het feit, dat ze misschien iets over de prijs weet.

"Deze bank zit heerlijk hè? Is de stof niet prachtig" Het is een zandkeurige suede. Oerlelijk en ik ken mezelf; dit blijft nooit schoon.

"Nou, nee" ...was dus het verkeerde antwoord, want vervolgens werd ik overladen met stoffenstaaltjes, de één nog lelijker dan de ander.

Ze ziet helaas m'n enthousiasme voor een antraciete lapje en denkt dat ze binnen is. Ik heb haar snel uit die illusie geholpen.

"Ik wil nu geen bank kopen" "Ik heb nu geen nieuwe bank nodig, pas over een jaar"

"Nee, ik wil hem ook niet al bestellen of op een lijst staan, om gebeld te worden, net voordat hij uit de collectie gaat." "Nee, het gaat niet om de prijs, dus die korting maakt me helemaal niets uit."

"Nee, het ligt niet aan de bank, het ligt aan deze winkel. Ik wil niet zo behandeld worden. Ik wil dat u mij met rust laat. Gaat u aub even weg bij de trap."

Ik begin te vermoeden, dat ze dood neer moet vallen, voordat ik bij trap kan komen, maar gelukkig heeft ze door dat ik dat vermoeden heb en laat mij alsnog weggaan. Ik ren bijna de zaak uit en ik kom er echt noooooit meer.