Ik ben gezegend en vervloekt. Gezegend, omdat ik mooie brede schouders heb, toch een redelijke lengte heb (1.85) en ondanks dat er nog een paar kilo'tjes af moeten, een nette, slanke taille.
Vervloekt, omdat ik ondanks deze fijne eigenschappen een beetje buiten proportie ben. Over twee weken heb ik een opera-avondje (verjaardagscadeau van m'n beste vriendin).
Opera = Netjes. Voor mij dus een goed excuus om te gaan shoppen voor een nieuw colbert. Ik heb er niet veel, dus ééntje erbij mag best. Liefst iets met krijtstrepen ofzo. Winkel na winkel wordt ik echter met mijn eisenpakket en met lege handen naar buiten gestuurd.
Het is kennelijk onmogelijk om voor mij een mooi getailleerd colbertje te vinden, die nog genoeg vrijheid van beweging in m'n schouders geeft. Telkens als ik een maat gevonden heb, waar m'n schouders wel in passen, kijk in de spiegel en zie een man in een vormloos, ongevuld jasje voor me. Ik heb niet hard gewerkt aan deze taille om hem vervolgens te verbergen.
Volgende dag dan maar naar de kleermaker met een oud jasje (die ik toch nooit meer draag) onder m'n arm. Over een week heb ik voor 16,50 weer een nieuw model. Practisch en goedkoop. Het zou wel prettig zijn als de kledinglijnen zo nu en dan ook met mijn verhoudingen rekening houden.
PS: bovenstaande six-pack is een vervlogen droom. Gaat denk ik niet meer gebeuren, of ik moet hem inplanteren
%255B1%255D.jpg)
