We don't need no water....

I know there is a God, because he hates me. Elke keer als ik het geluk heb om vroeger naar huis te gaan slaat hij toe. Ik zit dan al de hele middag te denken wat ik kan doen met dat extra uurtje of twee en zodra ik mijn beslissing heb genomen, staat die stomme trein weer stil.

Bermbranden, wisselstoringen, seinstoringen, zelfmoordpogingen, blaadjes op de rails. Ik dacht dat ik alles al had meegemaakt.

Vandaag was een nieuwe: brand in één van de coupés. "Op last van de brandweer rijden er geen treinen van en naar Tilburg." Dat heb ik geweten. Twee uur in de kou gestaan. In plaats van anderhalf uur eerder thuis, bijna een uur later dan gewoonlijk. Het is een feit. God hates me.

Equal rites - Terry Pratchett

Voor de derde keer gelezen en het blijft een heerlijk boek. Maar dat kan ik zeggen van alle Discworld boeken. Terry kan je gewoon lekker laten lachen en gelijk even nadenken. De wereld is belachelijk en zeker als die door het heelal zweeft op de rug van vier gigantische olifanten, die op hun beurt weer staan op een enorme grote ruimte schildpad. Is dit te vergezocht? Vind je van wel, moet je die boeken gewoon laten staan. Kan je hier doorheen lezen en gewoon genieten, dan moet toch echt eens een keer een boek van deze geweldige schrijver oppakken.

Equal Rites is de derde in de reeks. Er zijn geen vervolgen, dus het maakt niet echt uit waar je instapt, maar de personages maken in de loop van de reeks toch behoorlijke ontwikkelingen door, dus een beetje chronologisch te werk gaan kan geen kwaad. In dit boek draait alles om gelijke rechten en wat je moet doen om die te krijgen. Tradities en regels zijn er immers om verbroken te worden.

Sticks and stones..

Ik had haar al meerdere malen gezien en gesproken op het station. De eerste keer wilde ze geld voor een kaartje, omdat ze net "door twee grote negers" was aangerand op het perron. Ik wees haar de weg naar het politie-loket op het station en bood aan om mee te lopen. Toen werd er alleen maar geschreeuwd, dat ik het niet begreep.

De tweede keer dat ik haar tegen kwam, was haar pinpasje net gejat. Ze had geld nodig om naar huis te komen. Sorry, geen geld (het slappe excuus, dat doorgaans ook waar is, omdat ik een overtuigd pinner ben. Cash laat zo'n zichtbaar leeg gat in je portefeuille als je het hebt uitgegeven). Dit keer geen scheldpartij, maar ze was duidelijk niet blij.

Ik ben haar sindsdien meerdere malen tegen gekomen op het station, waar ze alles en iedereen geld uit de zakken vraagt. Haar geloofwaardigheid is in mijn ogen tot een behoorlijk laag punt gedaald.

Toen ze daarom vanochtend, iets voor zessen, op het stationsplein, weer op me afstapte, nam ik me voor om ook maar gelijk nee te zeggen op de vraag, die al op haar lippen lag: "Meneer, mag ik iets vragen." Nee, mompelend en hoofdschuddend, gaf ik toch duidelijk aan dat ik geen interesse had. .....Begint ze me toch de huid vol te schelden. Het was zelfs te grof om te herhalen op dit openbare forum. Kort samenvattend werden alle nare ziekten en afwijkingen naar m'n kop geslingerd. Hier was ik toch echt van geschrokken. Was het verkeerd om haar gewoon af te wimpelen. Moest ik echt aandachtig luisteren naar het goedgerepeteerde en compleet gelogen bedelpraatje? Was dat voldoende geweest? Of had ik haar zelfs wat geld moeten geven om deze scheldwoordenslag te ontkomen?

In een gulle bui heb ik in het verleden wel eens een bedelaar geld gegeven. Zij hebben het veel slechter dan ik en ik kan wel wat missen. Maar sorry, als ik om zes uur op het station ben, is dat omdat ik naar mijn werk moet, mijn geld verdienen, mijn vrije tijd inleveren. Vraag het me liever om 18:00 als ik klaar ben met werken en mijn tijd weer van mij is.

Misschien ben ik wel een onbarmhartige klootzak. Daar kan ik voorlopig nog wel mee leven denk ik.

See you in 11 months..

Altijd weer jammer, de kerstversieringen verwijderen. Dat kleine beetje extra warmte die terug de kast in gaat. Thuis heb ik het nog niet over m'n hart gehaald, maar op kantoor moest het weg. Ik was toch al druk bezig om alle posters met een grote (heel erg slechte) foto van mij, met het kopje "30 JAAR" te verwijderen, dus het naar beneden trekken van de kerstkaarten en lichtjes was nog maar een kleine moeite. Nog maar 11 maanden, give or take a couple of days, en het mag allemaal weer tevoorschijn komen. Gelukkig zit de zomer er nog tussen.

All good things...

Aan alle goede dingen moet ooit een einde komen? Wie heeft die onzin verzonnen? Ik begrijp het wel, als al het goede oneindig duurt, gaat het maar vervelen en alledaags worden. Maar een vakantie wordt toch steeds leuker of ben ik daar alleen in?




Morgen begin ik dus weer met werken. Nu hebben mijn Tarotkaarten gezegd, dat mijn grootste uitdaging is om uit de kleine dingen toch nog geluk en blijdschap te putten. Ik dacht dat ik dat al redelijk onder de knie had. Zie ik een konijntje, wordt ik helemaal blij. Hoe simpel kan je het krijgen? Maar goed, ik probeer het. De erge dingen van het werk omzetten naar bronnen van "happy".

's ochtends om vijf uur opstaan: de ochtend is van mij en (bijna) van mij alleen. Geniet van de rust. Windowshopping in een verlaten binnenstad, ik heb het beter dan de bedelaars.

van zes tot half zeven onderweg: lekker lezen in de trein, de boeken vliegen van de boekenkast en elke zin verrijkt je.

9 uurtjes op kantoor: Collega's zijn ook (min of meer) vrienden, een moeilijke klus is een uitdaging, lastige mensen helpen me met de ontwikkeling van geduld en kalmte, LUNCH, een klus die klaar is is weer een goede prestatie en een bron van zelfvertrouwen, het werk houdt ooit eens op, ik kan m'n huur betalen, die vakantie in Barcelona en die hele leuke schoenen.

ca. half vijf tot kwart voor zeven: nog meer tijd om te lezen, mensen kijken die ook graag naar huis gaan, ik ga weer naar huis en het beste "ik ben weer thuis"


Als ik deze dingen kan onthouden, ga ik fluitend door het leven.

Wish me luck.

Star Child

Ik ben op 1 januari 1977 geboren in een verloskundigziekenhuis in Scheveningen. Dit had direct één gevolg: ik ben een steenbok


Onder het teken Steenbok vinden we de echte 'makers' die met geduld en soepele volharding door blijven werken om een op zich genomen taak plichtvaardig af te maken. Daarbij gaat het voor hen niet zozeer om de vermeerdering van hun roem, als wel om de voltooiing van het werk, waarna ze zich vervolgens terugtrekken. Groot verantwoordelijkheidsgevoel, trouw, discipline, consequentheid en plichtsbesef zijn wezenlijke eigenschappen van dit teken, evenals de neiging om zich voor de wet en orde, norm en structuur in te zetten. Heldere, precieze inschatting van moeite, inzet en opbrengst. Ziet meteen wat haalbaar is en wat niet. Praktisch en gezond verstand. Vindingrijk, diepgaand en uiterst geconcentreerd. Opent zich slechts langzaam en aarzelend. is daarna echter trouw en betrouwbaar. Kan zichzelf duidelijk afgrenzen. Goed gecontroleerde, maar sterke zinnelijkheid. Neemt gevoelens ernstig. Voorzichtig en eerder wantrouwend. Diegenen die zijn geboren onder steenbok, zijn voorzichtig, redelijk resoluut, vasthoudend, behoudend en ambitieus, hebben veel zelfdiscipline, maar kunnen bekrompen en heel star zijn.





Tja, klopt best redelijk