Ik had het eigenlijk al helemaal achter me gelaten, het zwemmen. Na vijf jaar had ik het wel gehad. Het was meer verplichting dan vermaak geworden. Niet een goed uitgangspunt voor een hobby. Maar vier weken na mijn rentree zit ik er weer helemaal in. Gezellig, sportief en verfrissend. The swimmer in me just wants to get out. Het is ook de enige sport, waarbij mijn competitiedrang weer zichtbaar wordt. Ik moet en zal de snelste zijn. Ik oktober kan ik dat weer bewijzen (of in elk geval trachten). Dan wordt hier in Eindhoven het NK-gay zwemmen georganiseerd. Het boksen laat ik nu maar voor wat het is: leuk, intensief, maar te laat en ik ben gewoon niet ontspannen genoeg, om er echt goed in te worden. Voortaan op dinsdag en vrijdag een frisse duik nemen dan maar. Heb ik gelijk weer een goed excuus om weer zo'n leuke Aussiebum zwembroek te kopen.
