Ik kijk de afgelopen weken elke avond een aflevering van Ally Mcbeal. Jaren geleden de serie op tv gevolgd, nu gewoon op DVD. Destijds vond ik het erg grappig, amuserend. Nu kijk ik er als dertiger naar en zie veel van mezelf terug in Ally. Neurotische, oppervlakkig, op zoek naar diepgang, de ware liefde, twijfelend of deze echt bestaat, eerst wachtend op geluk en later actief op zoek, genietend van het leven en toch denken dat je iets mist, heel gelukkig alleen en bang om alleen te blijven.
Tijdens het verloop van de serie groeit ze.
Dat doe ik nu ook.
No comments:
Post a Comment